زمینه و اهداف: کمر درد یکی از رایج‌ترین گزارش‌‌ها در بین افراد جامعه است. پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر یک دوره تمرینات باراوسل بر درد، استقامت و الگوهای حرکتی مردان مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی انجام شد.
روش بررسی: ۲۶ مرد میانسال (۳۰-۴۵ سال) با عارضه کمردرد مزمن غیر اختصاصی به صورت هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی (۱۳ نفر) و کنترل (۱۳ نفر) تقسیم شدند. از آزمون‌‌های غربالگری FMS و نُه آزمون (۹TSB)، مک‌گیل و مقیاس بصری درد (VAS) به ترتیب جهت بررسی الگوهای حرکتی، میزان استقامت تنه و میزان درد افراد استفاده شد. هر دو گروه درمان‌‌های رایج فیزیوتراپی (اصلاح پاسچر در وضعیت‌های مختلف و مدالیته‌‌های فیزیوتراپی) را دریافت کردند. گروه تجربی علاوه بر این درمان‌ها، در برنامه تمرینی باراوسل به مدت ۸ هفته (هر هفته سه جلسه و هر جلسه یک ساعت) شرکت کردند. در پژوهش حاضر جهت مقایسه بین گروهی از آزمون کوواریانس و جهت مقایسه درون گروهی از آزمون تی همبسته استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج حاصل از مطالعه نشان‌دهنده اثر اعمال برنامه تمرینی بر کاهش درد (۰.۰۱≥p)، بهبود استقامت تنه (۰.۰۱≥p)، آزمون‌‌های غربالگری FMS (p≤۰.۰۱) و ۹TSB (p≤۰.۰۱) بود.
نتیجه‌گیری: تمرینات باراوسل بر کاهش درد، بهبود استقامت تنه و نیز نتایج آزمون‌‌های غربالگری عملکردی در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی مؤثر بوده است. بر این اساس استفاده از این برنامه تمرینی در جهت کاهش درد و به صورت کلی بهبود عملکرد برای این بیماران پیشنهاد می‌‌شود.
