مقدمه: میزان آسیب بوجود آمده در سربازان بعد از شلیک گلوله توسط سلاح‌ (که انرژی لگد آنها در مقادیری بالاتر از میزان تعیین شده برای اجرای تیراندازی است) به عنوان یکی از مهم‌ترین عوامل کاهش کارایی نیروهای نظامی در درگیری‌ها به‌شمار می‌آید. این مقاله به ارزیابی اثر مشخصات بدن در میزان آسیب در هنگام تیراندازی به روش ایستاده در سربازان پرداخته است.
روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع کاربردی بوده که به روش توصیفی –تحلیلی انجام شده است. جامعه آماری این مطالعه را سربازان یکی از پادگان‌های نظامی تشکیل داده‌اند. 15 نفر از سربازان به‌صورت داوطلبانه انتخاب شدند و هر یک 15 شلیک در روز انجام دادند. در طول 30 ثانیه استراحت بین هر شلیک مقدار شدت درد و لگد احساس شده در طول شلیک قبلی مورد پرسش قرار گرفت.
یافته‌ها: همواره میزان درد حاصل از لگد سلاح با افزایش تعداد شلیک‌ها افزایش می‌یابد و در نهایت به صورت آسیب در ماهیچه ذوزنقه‌ای کتف در 14 نفر از 15 نفر جامعه آماری نمایان شد. با توجه به تعریف میزان کبودی، افراد در میزان آسیب به دو دسته تقسیم شدند که گروه اول با آسیب کم، 40% افراد را تشکیل داده و مابقی (گروه دوم) با آسیب متوسط بودند. آزمایشات نشان داد از مشخصات فیزیکی بدن، سه معیار وجود دارد که تفاوت‌های چشمگیری را میان دو گروه نشان می‌دهد که عبارتند از: قد، وزن و قدرت پنجه دست غالب که به ترتیب برای گروه اول به‌طور میانگین 29/177 سانتی‌متر، 36/80 کیلوگرم و 82/52 کیلوگرم و برای گروه دوم به ترتیب 03/171 سانتی‌متر، 06/71 کیلوگرم و 34/42 کیلوگرم بود.
بحث و نتیجه‌گیری: از مشخصات فیزیکی بدن تیراندازان، قدرت پنجه دست غالب به‌عنوان مهم‌ترین عامل در پیش‌بینی میزان آسیب معرفی گردید.