مقدمه: خشم و خصومت از میان نا‌هنجاری‌های اضطرابی با اختلال استرس پس از سانحه ارتباط بالایی دارد و می‌تواند تداوم نشانگان این اختلال را پیش بینی کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان پردازش شناختی در کاهش خشم و خصومت جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه اجرا شد. روش بررسی: روش پژوهش، نیمه آزمایشی (با طرح پیش آزمون- پس آزمون) و گروه کنترل بود. 24جانباز جنگ مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه به شیوه نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به طریق تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرارداده شدند. داده‌ها بر اساس چک لیست نشانگان اختلال استرس پس از سانحه و خرده مقیاس‌های خشم و خصومت از پرسشنامه پرخاشگری باس و پری گردآوری شدند. سپس جلسات درمان پردازش شناختی به‌مدت 12 جلسه 1 ساعتی برای گروه آزمایش اجرا شد. یافته‌ها: نتایج تحلیل واریانس چند متغیری حاکی از آن بود که میانگین نمرات گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل در خشم و خصومت به‌طور معناداری کاهش یافته است (05/0>p). بحث و نتیجه‌گیری: با عنایت به پیامدهای منفی خشم و خصومت بر روابط خانوادگی، اجتماعی و شغلی در جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه، می‌توان از اثربخشی درمان پردازش شناختی در کاهش نشانگان خشم و خصومت بهره برد.