قمقدمه: پژوهشگران، مربیان و ورزشکاران دائماً در جستجوی مؤثرترین و کاراترین روش‌ها به منظور افزایش اجرای ورزشی هستند. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر دو شیوه تمرین قدرتی با فواصل استراحتی متفاوت بر قدرت و توان عضلانی و سطح لاکتات خون بود. روش بررسی: در این پژوهش 16 آزمودنی دختر به‌صورت داوطلبانه انتخاب و به‌طور تصادفی به دو گروه تمرین مقاومتی با فاصله استراحت ثابت (8 آزمودنی، سن: 74/3 ± 23 سال؛ قد: 15/2 ± 20/164سانتی‌متر و وزن: 57/4 ± 80/64 کیلوگرم) و تمرین مقاومتی با فاصله استراحت فزاینده (8 آزمودنی، سن: 92/2± 22 سال؛ قد: 47/6 ± 32/166 سانتی‌متر و وزن: 57/3 ±60/67 کیلوگرم) تقسیم شدند. آزمودنی‌ها 3 روز در هفته و به مدت 6 هفته تمرین مقاومتی را انجام دادند. برای اندازه‌گیری قدرت و توان عضلانی به ترتیب از آزمون‌های یک تکرار بیشینه پرس سینه و پرتاب توپ پزشکی (5 کیلوگرم) و برای اندازه‌گیری میزان لاکتات خون از روش الایزا استفاده شد. برای مقایسه میانگین‌ها از آزمون‌های تی‌زوجی و تی‌مستقل و نیز آنالیز کوواریانس استفاده شد. کلیه تجزیه و تحلیل داده‌ها توسط نرم افزار SPSS و در سطح معناداری 05/0=α انجام گرفت. یافته‌ها: نتایج نشان داد قدرت و توان عضلانی و غلظت لاکتات خون در هر دو گروه به‌طور معناداری (05/0p<) افزایش یافت. با این حال، بین دو شیوه استراحتی تنها برای توان عضلانی تفاوت مشاهده شد (049/0p=). بحث و نتیجه‌گیری: در مجموع، دو شیوه تمرین مقاومتی با دوره استراحت متفاوت اختلاف معنی‌داری را برای قدرت و لاکتات خون به‌دنبال نداشت. این عدم تفاوت در دو شیوه استراحتی را شاید بتوان به یکسان بودن میانگین دوره استراحتی و کوتاه بودن دوره تمرین نسبت داد.