سطح هوشیاری نشان دهنده واکنش فرد به محرک‌های محیطی می‌باشد با این وجود تشخیص شرایط غیر عادی هوشیاری مشکل به نظر می‌رسد و شاید بتوان آن را با مشاهده واکنش‌های فرد به تحریک‌ها تا حدودی مشخص نمود. ارزیابی اولیه عملکرد مغزی بصورت غیر مستقیم اکسیژن رسانی مغز را تعیین می‌کند. برخی منابع سطح هوشیاری را جزء علایم حیاتی دانسته‌اند. بررسی سطح هوشیاری مصدومین یک مهارت اساسی برای پزشکان و پرستاران محسوب می‌شود. اختلال در سطح هوشیاری به دلایل مختلفی نظیر کاهش اکسیژناسیون مغز، نورولوژیک، متابولیک و مسمومیت­ها رخ می‌دهد. ارزیابی وضعیت قرارگیری بیمار و وضعیت اندام‌ها، باز یا بسته بودن چشم‌ها، متوجه حضور افراد بودن، توانایی بیمار برای باز کردن خودبخودی چشم‌ها یا با تحریک به بررسی هوشیاری وی کمک می­کند. GCS یا مقیاس کمای گلاسکو ابزاری است که برای بررسی ترومای مغزی و سطح هوشیاری کاربرد جهانی پیدا کرده است. اما با وجود کاربرد فراوان این مقیاس، در موارد بسیاری بصورت غیر صحیح اندازه‌گیری شده است. بنابراین برای بررسی سطح هوشیاری نباید تنها به GCS اکتفا کرد و می‌توان جهت تعیین سطح هوشیاری مصدوم از روش‌های ساده‌تر 4 مولفه‌ای مانند ACDU و AVPU در محل حادثه استفاده نمود.

در این مقاله روش­های مختلف ارزیابی سطح هوشیاری مورد بررسی قرار گرفته است.