مقدمه: در محیط‌های نظامی میزان خودکشی بیشتر از محیط‌های غیر نظامی است و مطالعات نشان داده‌اند که خودکشی در نظامیان در سال‌های اخیر افزایش داشته است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی ویژگی‌های روانسنجی مقیاس شناخت‌های خودکشی در سربازان یک واحد نظامی بود. روش بررسی: در این پژوهش توصیفی- پیمایشی از نوع اعتباریابی، 300 نفر از سربازان یک واحد نظامی به صورت تصادفی و با توجه به متغیر‌هایی مانند سن، تحصیلات و درجه نظامی بررسی شدند. ابزار مطالعه مقیاس شناخت‌های خودکشی، پرسشنامه اندیشه پردازی خودکشی بک، پرسشنامه ناامیدی بک و پرسشنامه شادکامی آکسفورد بود. یافته‌ها: نتایج تحلیل همبستگی نشان داد که «مقیاس شناخت‌های خودکشی» با پرسشنامه ناامیدی بک (654/0=r و 001/0>p) روایی همزمان، با «پرسشنامه اندیشه پردازی خودکشی بک»(574/0=r و 001/0>p) روایی همگرا و با «پرسشنامه شادکامی آکسفورد» (783/0=r و 001/0>p) روایی واگرا دارد. همچنین نتایج تحلیل عاملی تأییدی نشان داد که تمامی 18 سؤال از بار عاملی مناسبی برخوردارند و هیچ یک از سؤالات حذف نشدند. پرسشنامه از پایایی (آلفای کرونباخ 85/0) مناسبی برخوردار بود و تحلیل تمایزات پرسشنامه توانست 100% افراد سالم را سالم تشخیص و 5/97% افراد سابقه اقدام به خودکشی را بیمار تشخیص دهد. بحث و نتیجه‌گیری: آزمونهای روانشناختی به خصوص در عرصه‌های نظامی از اهمیت ویژه برخوردار است. با توجه به تأیید روائی و اعتبار «مقیاس شناخت‌های خودکشی» در سربازان، می‌توان از این ابزار در پیشگیری از خودکشی سربازان واحد نظامی استفاده نمود.
