مقدمه: عدم فعالیت می‌تواند با فعال کردن مسیرهای سیگنالیگ پروتئوزمی منجر به از دست دادن حجم عضله و متعاقباً قدرت شود که این امر منجر به کاهش کیفیت و انتظارات مورد نظر در زندگی می‌شود. هدف از این مطالعه تعیین اثر تمرین با شدت مضاعف و بی‌تمرینی بر مسیر سیگنالینگ FOXO3a، MAFbx و MuRF1 بود. روش بررسی: در این پژوهش 32 سر موش نر 2 ماهه نژاد اسپراگ‌داولی استفاده شده است. تمرین تناوبی با شدت 85 تا 100% VO2max به مدت شش هفته انجام شد. سپس گروه‌ها (بی‌تمرینی 48 ساعت، 7 روز و 14 روز) بی‌تمرین شدند و عضله نعلی از اندام تحتانی جدا شد. از روش رنگ آمیزی H&E و هیستوشیمی بافتی برای سنجش میزان و درصد نوع تارهای عضله اسکلتی و از روش RT-PCR برای بررسی تغییرات ژن‌ها استفاده شد. یﺎﻓﺘﻪﻫﺎ: میانگین وزن عضله نعلی بعد از تمرین افزایش و بعد از دوره بی‌تمرینی کاهش معناداری داشت (001/0=p). تبدیل نوع تار از I به IIA صورت گرفت (001/0=p). هایپرتروفی در تارها بعد از تمرین با شدت مضاعف و آتروفی بعد از بی‌تمرینی در تارهای نوع II مشاهده شد (001/0=p). سطوح سطوح FOXO3a و MAFbx و همچنین بیان ژن MuRF1 بعد از تمرین افزایش و بعد از دوره بی‌تمرینی کاهش معناداری داشت (001/0=p). بحث و نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش بیان می‌کند تمرین نتوانست مانع از ایجاد آتروفی در دوره بی‌تمرینی شود همچنین فعال شدن مسیر FOXO3a/MAFbx و نه FOXO3a/MuRF1 ایجاد کننده آتروفی در دوره بی‌تمرینی است و احتمالاً MuRF1 هدف غیرمستقیم FOXO3a است و همیشه نمی‌تواند به عنوان یک نشانگر مناسب در آتروفی باشد. احتمالاً MuRF1 در وضعیت‌های آتروفی پاتولوژیکی نقش مهمتری دارد.
sheibani S, daryanoosh F, salesi M, koushkie jahromi M, tanideh N. The effect of high-intensity training and detraining on FOXO3a/MuRF1 and MAFbx levels in soleus muscle of male rats. EBNESINA 2018; 20 (1) :31-39 URL: http://ebnesina.ajaums.ac.ir/article-1-570-fa.html
شیبانی شهین، دریانوش فرهاد، ثالثی محسن، کوشکی جهرمی مریم، تنیده نادر. تأثیر تمرین با شدت بالا و بی‌تمرینی بر سطوح FOXO3a،MAFbx و MuRF1 در عضله نعلی موش‌های نر. ابن سينا. 1397; 20 (1) :31-39
