زمینه: هدف اصلی در درمان سوختگی، ترمیم هرچه سریع‌تر زخم است. برای این منظور می‌توان از پانسمان‌های بیولوژیک استفاده کرد. در این مطالعه ما از پرده آمنیون به عنوان یک پانسمان بیولوژیک برای سوختگی‌ها استفاده نموده و نتایج آن را با پانسمان‌های معمول سیلورسولفادیازین مورد مقایسه قرار داده‌ایم.
روش بررسی: در یک کارآزمایی بالینی، 67 نفر به‌صورت تصادفی در دو گروه مورد مطالعه قرار گرفتند. دو گروه از نظر خصوصیات دموگرافیک، درصد سوختگی و سایر عوامل مؤثر بر ترمیم زخم همسان بودند.
یافته‌ها: میانگین سنی افراد مورد مطالعه 15/28 سال بود. 4/22% مؤنث و 6/77% مذکر بودند. بیماران گروه تحت پانسمان با پرده جفت به طور معنی‌داری طول مدت بستری کوتاه‌تر، سطح آلبومین ثانویه بالاتر، دفعات تعویض پانسمان و دفعات تجویز مرفین کمتری نسبت به گروه تحت درمان با پانسمان معمولی داشتند (0/0001>P).
بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به آنکه پرده آمنیون، بستر زخم را هم سریع‌تر آماده کرده و هم در درصد بیشتری از بیماران آمادگی لازم را برای پذیرش اتوگرافت، فراهم آورده است و از طرفی آماده کردن آن آسان و از نظر اقتصادی تقریباً رایگان است، می‌توان از آن به عنوان یک پانسمان بیولوژیک مناسب در بیماران دچار سوختگی استفاده نمود.