مقدمه: با توجه به اهمیت افسردگی در گروههای دانشجویی و تأثیر آن بر پیشرفت تحصیلی آنان، این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان گروهی فعالسازی رفتاری بر علایم افسردگی، اضطراب و کیفیت زندگی دانشجویان در دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور بوده است.
روش بررسی: طرح پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با پیشآزمون، پسآزمون و گروه کنترل بوده است. تعداد 30 نفر از دانشجویان پزشکی پس از ارزیابی بالینی و احراز شرایط به صورت تصادفی انتخاب شدند و بعد در دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش 8 جلسه درمان فعالسازی رفتاری را دریافت کرد. اما گروه کنترل هیچ گونه مداخلهای را دریافت نکردند. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامه افسردگی بک (BDI-II)، پرسشنامه اضطراب بک (BAI) و فرم کوتاه پرسشنامه کیفیت زندگی (SF-36) استفاده شد. برای تجزیه تحلیل دادهها از روش تحلیل واریانس چند متغیری استفاده شد.
یافتهها: نتایج حاصل نشان داد که میان دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنیداری از لحاظ افسردگی، اضطراب و کیفیت زندگی وجود داشت (001/0p<). یعنی میزان میزان افسردگی و اضطراب در گروه آزمایش نسبت به پیش آزمون و گروه کنترل به طور معنیداری کاهش اما میزان کیفیت زندگی افزایش یافته بود.
بحث و نتیجهگیری: پژوهش فعلی نشان داد که درمان فعالسازی رفتاری روش درمانی مناسبی برای دانشجویان پزشکی در جهت کاهش علایم افسردگی، اضطراب و افزایش کیفیت زندگی آنان است.
Rezapour P, Bakhtiari M, Masjedi-arani A, Kiani-moghadam4 A. The Effectiveness of behavioral activation group therapy on the symptoms of depression, anxiety, and quality of life in medical students. EBNESINA 2020; 22 (2) :90-94 URL: http://ebnesina.ajaums.ac.ir/article-1-801-fa.html
رضاپور پریسا، بختیاری مریم، مسجدی آرانی عباس، کیانی مقدم امیرسام. اثربخشی درمان گروهی فعالسازی رفتاری بر علایم افسردگی، اضطراب و کیفیت زندگی دانشجویان پزشکی. ابن سينا. 1399; 22 (2) :90-94