مقدمه: بیماری پایلونیدال یک بیماری مزمن التهابی است که در ناحیه اکروکوکسیژیال و عمدتاً در مردان جوان پرمو اتفاق می‌افتد. پاتوژنز آن مورد بحث بوده و درمان فقط جراحی می‌باشد که با چندین روش قابل انجام است. هدف از این مطالعه مقایسه مدت زمان عمل جراحی، مدت بستری بعد از عمل، طول زمان بهبودی، تعداد ویزیت مورد نیاز بعد از عمل، اندازه اسکار بعد از عمل، عود، عفونت و میزان درد بعد از عمل در این دو روش می‌باشد.
روش بررسی: بیماران با بیماری مزمن سینوس پایلونیدال از میان 108 بیمار انتخاب شدند بیماران به‌صورت تصادفی سیستماتیک به دو گروه 1: جهت جراحی به روش بسته با بخیه عمقی (41=(n و گروه 2: جهت جراحی به روش ترمیم ثانویه (باز) (43=n) تقسیم شدند و پس از عمل به‌مدت یک سال پیگیری انجام گرفت. داده‌های به‌دست آمده با روش آزمون t و کای‌دو و با استفاده از نرم‌افزار SPSS مورد تحلیل آماری قرار گرفتند.
یافته‌ها: 84 بیمار با میانگین سنی 24 سال (محدوده سنی 16 تا 37 سال) مورد بررسی قرار گرفتند که 44 نفر از آنان مرد (4/52%) و مابقی زن بودند. مقایسه متغیرهای مورد مطالعه، شامل مدت بستری شدن بعد از عمل، تعداد ویزیت مورد نیاز، زمان لازم جهت بهبودی، اسکار ناحیه عمل و همچنین میزان درد شدید بعد از عمل با تفاوت معنی‌داری به نفع گروه 1 بود (01/0>p)، هر چند که زمان عمل جراحی در گروه 2 کمتر بود که یک مزیت نسبی در این مطالعه تلقی می‌شود. هیچ مورد عفونت یا عود مشاهده نگردید.
بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به عوارض کمتر و کاهش میزان بار اقتصادی به‌دنبال مراجعه کمتر بعد از عمل و بازگشت سریعتر به زندگی عادی در گروه 1 و همچنین میزان درد کمتر در این گروه و این نکته که جوان بودن طیف بیماران باعث می‌شود افزایش زمان جراحی و بیهوشی در گروه 1 به‌خوبی تحمل گردد، روش جراحی بسته با بخیه عمقی جهت درمان بیماران سینوس پایلونیدال به عنوان روش ارجح توصیه می‌گردد.