|
اثر 8 هفته هایپوکسی نورموباریک روزانه (60دقیقه)
بر محتوای PGC-1α عضله نعلی، مقاومت به انسولین و گلوکز ناشتا
در رت‌های مبتلا به دیابت نوع2
|
سید علی اکبر فلاح پور نوش آبادی    ، یاسر کاظم زاده ، علی گرزی |
| ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر، اسلامشهر، ایران ، yaser.kazemzadeh@yahoo.com |
|
|
چکیده: (2144 مشاهده) |
مقدمه: مشاهده شده محتوای PGC-1α در بیماری دیابت نوع 2 کاهش می‌یابد. به علاوه، هایپوکسی به عنوان یک مداخله‌گر درمانی جدید در دیابت نوع 2 معرفی شده است. لذا هدف پژوهش حاضر بررسی اثر 8 هفته هایپوکسی نورموباریک روزانه (60دقیقه) بر محتوای PGC1α عضله نعلی، مقاومت به انسولین و گلوکز ناشتا در رت‌های مبتلا به دیابت نوع2 بود.
روش بررسی: 24 سر رت نر ویستار به سه گروه کنترل، دیابتی و هایپوکسی دیابتی تقسیم شدند. در گروه‌های دیابتی القا دیابت با روش HFD-STZ انجام شد. طرح شامل 8 هفته، 5 جلسه در هفته و 60 دقیقه قرارگیری در هایپوکسی نورموباریک با اکسیژن 4/14% در گروه هایپوکسی دیابتی در هر جلسه بود. پس از اتمام طرح، نمونه بافت و خون جهت آنالیز استخراج شد. آنالیز آماری به وسیله تحلیل واریانس یکراهه انجام شد.
یافته‌ها: نتایج آنالیز واریانس در هر سه متغیر تفاوت معنی‌دار را نشان داد (0001/0=p). نتایج آزمون تعقیبی تفاوت معنی‌داری بین گروه‌های کنترل و دیابتی (0001/0=p)، کنترل و هایپوکسی دیابتی(0001/0=p) و دیابتی با هایپوکسی دیابتی (009/0=p) در متغیر PGC-1α نشان داد. همچنین آزمون تعقیبی بین هر سه گروه تفاوت معنی‌دار (0001/0=p) را در متغیرهای گلوکز ناشتا و مقاومت به انسولین نشان داد.
بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به تأثیر هایپوکسی نورموباریک بر افزایش PGC-1α، کاهش گلوکز ناشتا و مقاومت به انسولین، می‌توان از هایپوکسی نورموباریک به عنوان استراتژی درمانی جدید در دیابت نوع 2 استفاده کرد. |
|
| واژه‌های کلیدی: دیابت نوع2، گلوکز خون، مقاومت به انسولین، هایپوکسی، PGC-1α |
|
|
متن کامل [PDF 729 kb]
(770 دریافت)
|
نوع مطالعه: تحقیقی |
دریافت: 1399/7/27 | پذیرش: 1399/10/20 | انتشار: 1399/12/12
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
