مقدمه: هوش هیجانی در بردارندهی آگاهی، تنظیم و بیان درست دامنهای از هیجانات است. لذا توانایی شناخت، ابرازو کنترل این هیجانات یکی از ابعاد مهم هوش هیجانی است و ناتوانی فرد در هر کدام از این تواناییها منجر به اختلالاتی نظیر اختلالات اضطرابی و خلقی خواهد شد که حاکی از نقص خودگردانی هیجانی است که ویژگی کلیدی هوش هیجانی است. بنابراین تا آنجا که ممکن است ما باید مهارتهای هوش هیجانی را که مبنای آنها شناخت دقیق هیجانات و کنترل و تنظیم آنها است به افراد آموزش دهیم تا احتمال بروز اختلالات را کاهش داده و از این طریق عملکرد آنها بهبود یابد. هدف از این مطالعه بررسی رابطه نشانه های جسمانی، اضطراب، افسردگی، کارکرد اجتماعی با هوش هیجانی در خلبانان میباشد. روش بررسی: در قالب یک پژوهش توصیفی – مقطعی است. جامعه آماری شامل کلیه خلبانان نیروهای مسلح بود که براساس روش نمونه گیری تصادفی ساده 60 نفر از میان آنها انتخاب شدند و با استفاده از پرسشنامه سلامت روانی GHQ-28 و پرسشنامه هوش هیجانی شیرینگ مورد بررسی قرار گرفتند. دادهها به دست آمده با روش آماری همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد همبستگی معنی داری بین هوش هیجانی و افسردگی، اضطراب، کارکرد اجتماعی، نشانه های جسمانی در سطح (01/0P<) وجود داشت. هیچ کدام از متغیرهای پیشبینی کننده هوش هیجانی نبودند. بحث و نتیجهگیری: با مطالعه نتایج میتوان دریافت که بین هوش هیجانی و معیارهای سلامت روانی رابطه معناداری وجود دارد که میتوان با اجرای برنامههای آموزش هوش هیجانی به عنوان عامل مرتبط با سلامت روانی به ارتقا سلامت و عملکرد افراد پرداخت.