مقدمه: کیفیت زندگی کاری پیش زمینه اساسی توانمند سازی منابع انسانی بوده که در افزایش رضایت شغلی، تلاش شغلی، جذب و حفظ کارکنان تأثیر بسزای دارد. شواهد حاکی از پایین بودن کیفیت زندگی کاری پرستاران می‌باشد. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط برخی خصوصیات فردی و شرایط کاری با کیفیت زندگی کاری پرستاران شاغل در بیمارستانهای منتخب آجا در شهر تهران بود. روش بررسی: در یک مطالعه مقطعی (توصیفی- تحلیلی)، تعداد 322 پرستار شاغل در بیمارستانهای آجا در شهر تهران در سال 92-1391 به روش تصادفی چند مرحله‌ای وارد مطالعه شدند. جهت جمع‌آوری داده‌ها از ویرایش فارسی پرسشنامه کیفیت زندگی کاری که روایی و پایایی آن مورد تأیید قرار گرفته است استفاده شد. سپس، داده‌ها با نرم افزارSPSS نسخه 19 و با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین متغیرهای جنس، بیمارستان محل اشتغال، اشتغال در حرفه پرستاری در مراکز دیگر، ترک محل کار، غیبت کاری، میزان رضایت از نوبت‌های کاری، نوبت‌کاری، داشتن شغل دوم و تأهل با برخی ابعاد کیفیت زندگی کاری پرستاران ارتباط آماری معناداری وجود داشت (05/0>p). بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به اهمیت کیفیت زندگی کاری، به مدیران ارشد حوزه سلامت پیشنهاد می‌شود که با دقت نظر به ابعاد مختلف کیفیت زندگی کاری و عوامل تأثیرگذار بر آن، راهکارها و برنامه‌های راهبردی در راستای بهبود کیفیت زندگی کاری پرستاران تدوین نمایند.