مقدمه: اعتیاد بیماری پیچیده‌ای است، امروزه شاهد ورود موادمخدر جدیدی از نوع محرک هستیم که به شدت اعتیادآور و آسیب‌زننده به دستگاه عصبی و سایر اندام‌های انسان هستند. لذا این پژوهش به منظور بررسی اثربخشی زوج درمانی با رویکرد ایماگوتراپی در کاهش علائم وابسته به سوءمصرف مواد و کنترل تکانه در بیماران وابسته به مت‌آمفتامین (شیشه) انجام شده است. روش بررسی: تعداد 30 مرد وابسته به مت‌آمفتامین به صورت داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی در 2 گروه 15 نفری آزمایش و کنترل قرار گرفتند. از مصاحبه SCID-CV، پرسشنامه نیمرخ اعتیاد مودزلی و پرسشنامه تکانشگری بارت برای تشخیص وضعیت فرد به لحاظ سوءمصرف، وضعیت علایم روانی- فیزیولوژیک وابسته به مصرف و سنجش میزان تکانشگری در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری استفاده شد. یافته‌ها: مقایسه نمرات پس آزمون در دو گروه آزمایش و کنترل نشان داد که بین دو گروه از نظر متغیرهای وابسته یعنی وضعیت علایم وابسته به سوءمصرف و کنترل تکانه تفاوت معنی‌دار در سطح 01/0 وجود داشت. به عبارتی پس از مداخله زوج درمانی ایماگوتراپی در گروه آزمایش، هر دو متغیر وابسته کاهش معنی‌داری نشان دادند. در مرحله پیگیری نمرات هر دو متغیر وابسته، مقداری افزایش را نشان می‌دادند، هر چند که تفاوت معنی‌دار با گروه کنترل را حفظ کرده بودند. بحث و نتیجه‌گیری: یافته‌های این پژوهش به طور کلی نشان داد که مداخله زوج درمانگری ایماگوتراپی توانسته است وضعیت مناسب‌تری را در هر دو متغیر وابسته در بیماران حاصل نماید.