:: دوره 23، شماره 1 - ( بهار 1400 ) ::
جلد 23 شماره 1 صفحات 91-85 برگشت به فهرست نسخه ها
اثر 8 هفته مکمل‌گیری تائورین بر میزان میوستاتین، گلوکز ناشتا و مقاومت به انسولین در بافت عضله نعلی رت‌های نر مبتلا به دیابت نوع 2
فریدون خاوریان ، یاسر کاظم زاده ، مسعود حاجی رسولی ، ساناز میرزایان شانجانی ، سعید صداقتی
، yaser.kazemzadeh@yahoo.com
چکیده:   (1688 مشاهده)
مقدمه: دیابت نوع 2 شایع‌ترین بیماری غدد درون‌ریز در جهان شناخته می‌شود. اخیراً نشان داده شده، اسید آمینه تائورین می‌تواند بر بیماری دیابت مؤثر باشد. هدف از این تحقیق بررسی اثر 8 هفته مکمل‌گیری تائورین بر میزان میوستاتین، گلوکز ناشتا و مقاومت به انسولین در بافت عضله نعلی رت‌های نر مبتلا به دیابت نوع 2 بود.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 24 سر رت نر ویستار با دامنه وزنی 215 الی 230 گرم به صورت تصادفی در 3 گروه 8 تایی شامل کنترل ‌سالم، کنترل‌ دیابتی و دیابتی تائورین تقسیم شدند. جهت القاء دیابت نوع2 از روش رژیم پرچرب-استرپتوزوتوسین استفاده شد. 250 میلی‌گرم تائورین به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن در گروه دیابتی ‌تائورین استفاده شد. از آزمون تحلیل واریانس یک‌راهه در تحقیق استفاده شد.
یافته‌ها: میزان میوستاتین، گلوکز ناشتا و مقاومت به انسولین تفاوت معنی‌داری بین گروه کنترل‌ سالم و کنترل دیابتی‌ داشت (001/0p=)، اما در گروه دیابتی تائورین نسبت به گروه کنترل سالم تفاوت معناداری مشاهده نشد، ولی با گروه کنترل دیابتی تفاوت معناداری در میزان متغیرهای تحقیق داشت (001/0p=).
بحث و نتیجه‌گیری: مکمل‌گیری تائورین می‌تواند در کاهش عوارض در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 مؤثر باشد.
مؤثر باشد.
واژه‌های کلیدی: دیابت نوع 2، مقاومت به انسولین، میوستاتین، تائورین
متن کامل [PDF 1062 kb]   (1164 دریافت)    
نوع مطالعه: تحقیقی |
دریافت: 1399/8/8 | پذیرش: 1400/1/10 | انتشار: 1400/1/10



XML   English Abstract   Print



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
دوره 23، شماره 1 - ( بهار 1400 ) برگشت به فهرست نسخه ها