مقدمه: مسأله نارضایتی و شکایت بیماران از پزشکان معالج همواره در بخشهای بهداشت و درمان مورد بحث قرار میگیرد تا حدی که شاخه جدیدی از علم حقوق به نام حقوق پزشکی ایجاد شده است که مجموعه قواعد و مقررات حاکم بر مسایل پزشکی و دارویی را (Medical Law) مورد مطالعه قرار میدهد. از این رو لازم است افراد شاغل در این عرصه با قوانین حرفهای خود آشنا شوند. این تحقیق به منظور ارزیابی میزان آگاهی افراد شاغل در بخش بهداشت و درمان اداره بهداری و بیمارستان ٦٠٠ ت بعثت نهاجا انجام شد.
روش بررسی: پرسشنامهای شامل نظرخواهی و سؤالات، توسط شرکت کنندگان در سمینار “قانون در طب” که در زمستان ٨٤ برگزار گردید، قبل و پس از شرکت در سمینار تکمیل شد. مورد تجزیه و t و آزمون χ شده و توسط آزمونهای آماری ٢ SPSS اطلاعات حاصل، وارد نرمافزار تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: ٥٠ نفر قبل و ٥٠ نفر پساز شرکت در سمینار پرسشنامه را تکمیل نمودند. مشخصات سن، جنسو تحصیلات در دو گروه یکسان بود. مقایسه دو گروه نشانگر آن بود که اختلاف معنیداری بین نمره نظر افراد راجعبه سطح آگاهی خود در مورد مطالب مورد بحث سمینار وجود این در حالی است که بین نمره پاسخ به سؤالات قبل و بعد از شرکت در سمینار (0/05>P)دارد  اختلاف معنیداری وجود ندارد. حتی در برخی موارد نمره پایین تری پس از شرکت کسب شده است.
بحث: تداوم آموزش پزشکی، کسب دانش جدید، افزودن به آگاهی های علمی و شرکت در دورههای آموزشی به منظور برخورداری از مهارت های تکنیکی تشخیص و درمان، یکی از معتبرترین اقدامات جلوگیری از خطاهای تشخیصی و درمانی است. همچنین محدود کردن میزان جرایم، محدود کردن مدت مجاز برای ارایه ی شکایت از جمله اقدامات مهمی است که میتواند در حفظ احترام پزشکان مفید واقع شود.