مقدمه: یکی از ارکان اساسی در مطالعات بالینی کسب رضایت آگاهانه است، و منظور مجموعه فعالیت هایی است که در سهیم شدن در اطلاعات، توانایی تصمیم گیری و توانایی داوطلب شدن بیمار در تشخیص، درمان و مراقبت از وی اعمال می گردد. از آن جایی که اکثر بیماران دچار سرطان اطلاعاتی را در زمینه نیازهای فردی و وضعیت خود می‌خواهند، لذا پژوهش با هدف تعیین میزان اطلاعات درک شده در بیماران مبتلا به سرطان از فرم رضایت آگاهانه مطالعات بالینی انجام گرفت.
روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه توصیفی-همبستگی است.50 نفر از بیماران مبتلا به سرطان که جهت شرکت در مطالعه بالینی در بیمارستان بستری گردیدند، به روش در دسترس انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه (مشخصات فردی – اجتماعی) وچک لیست (حقوق بیمار، اطلاعات بیمار سرطانی قبل و بعد ازاخذ فرم رضایت آگاهانه مطالعات بالینی) است. جهت تعیین اعتبار از روش اعتبار محتوایی و اعتبار صوری استفاده شد. داده ها در این پژوهش با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (ضریب همبستگی) و به ‌وسیله ی نرم افزار16 spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: یافته ها بیانگر آن بودند که بین اطلاعات بیماران مبتلا به سرطان قبل و بعد از فرم رضایت آگاهانه مطالعات بالینی همبستگی مثبت وجود دارد که میزان آن برابر 402/0 که از نظر آماری معنی دار بود. (004/0P=)
بحث و نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش در مجموع میزان درک اطلاعات اکثر بیماران مبتلا به سرطان قبل از تکمیل فرم رضایت آگاهانه مطالعات بالینی ضعیف بوده، اما این میزان درک اطلاعات بیماران مبتلا به سرطان بعد از تکمیل فرم رضایت آگاهانه مطالعات بالینی، بازهم ضعیف است. بنابراین انجام مطالعات مشابه و وسیع تر برای شناخت عوامل سهیم در درک اطلاعات و نحوه ارتقاء کیفیت اخذ رضایت آگاهانه در سایر بیمارستان های کشور، پیشنهاد می شود.