گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کاشمر، کاشمر، ایران ، Narges.rasouli@yahoo.com
چکیده: (142 مشاهده)
زمینه و اهداف: کادر درمان بیمارستانها بسیار در معرض این ویروس SARS-CoV-۲ قرار دارند و بههمین علت احتمال بروز اختلالات روانشناختی در آنها وجود دارد. هدف پژوهش حاضر، اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر خودکارآمدی، تابآوری، سلامت روان و اختلال خواب کادر درمان شاغل در بخشهای کرونا بود. روش بررسی: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه گواه بود. تعداد ۳۰ نفر از کادر درمان درگیر مراقبت از بیمارن مبتلا به کووید-۱۹ در بیمارستان شهید مدرس تهران با استفاده از نمونهگیری هدفمند و در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. جلسات درمان شناختی رفتاری بهصورت فردی و در ۸ جلسه ۱۲۰ دقیقهای و یک جلسه در هفته برگزار شد. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامههای خودکارآمدی عمومی (GSE-۱۰)، تابآوری، سلامت روان (GHQ-۲۸) و شاخص شدت بیخوابی (ISI) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافتهها: نتایج نشان داد درمان شناختی رفتاری بر خودکارآمدی، تابآوری ، سلامت روان به صورت مثبت و معناداری و در اختلال خواب به صورت منفی و معناداری اثرگذار بوده است (۰.۰۰۱>p). نتیجهگیری: به طور کلی نتایج حاکی از تأثیر معنادار یک دوره درمان شناختی رفتاری بر برخی متغیرهای روانشناختی بود و میتوان پیشنهاد کرد از این روش برای درمان اختلالات کادر درمان شاغل در بخشهای کرونا در بیمارستانها و مراکز درمانی استفاده شود.