مقدمه: عدم کفایت دیالیز یکی از عوامل تعیین کننده ناتوانی و مرگ و میر در بیماران دیالیزی می باشد. بالا بردن کفایت دیالیز در بهبود پیش آگهی بیماران دیالیزی بسیار تأثیرگذار است. عوامل متعددی در کفایت دیالیز مؤثر است. هدف این مطالعه بررسی کفایت دیالیز در بیماران تحت همودیالیز در بیمارستان های منتخب می باشد.
روش بررسی: پژوهش حاضر مطالعه ای توصیفی–مقطعی است. نمونه ها شامل 100 بیمار مراجعه کننده به بخش همودیالیز بعثت نهاجا و بقیه الله در سال 1389 می باشد که به روش سرشماری انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته جهت اطلاعات دموگرافیک استفاده شد و کفایت دیالیز نیز توسط فرمول داگرداس در هر دو محیط پژوهش محاسبه شد. شاخص URR نیز محاسبه گردید.
یافته ها: میانگین شاخص های کفایت دیالیز KT/V معادل 38/0 ±23/1 و URR معادل 04/11±14/63 بود. میانگین سنی نمونه ها 7/13±21/62 بود. اختلاف معنی داری میان میانگین اوره، وزن قبل و بعد از دیالیز به کمک آزمون T مزدوج مشاهده شد (P<0/001).
بحث و نتیجه گیری: نتایج این بررسی نشان داد که تنها نیمی از بیماران مورد مطالعه (5/50%) از کفایت دیالیز مطلوب یعنیKT/V بیشتر از 2/1 و تنها 46% از URR بیشتر از (65%) برخوردار بودند.