دانشگاه تبریز، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، گروه آموزشی روانشناسی، تبریز، ایران ، Aisanfarzi@gmail.com
چکیده: (164 مشاهده)
زمینه و اهداف: خودزنی و سوءمصرف مواد در افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی میتواند منجر به آسیب بسیار جدی به خود و اطرافیان گردد. از این رو هدف مطالعه حاضر بررسی اثربخشی درمان ذهنآگاهی و تنظیمهیجان مبتنی بر رفتاردرمانی دیالکتیکی بر سوءمصرف مواد و خوددزنی در افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی بود. روش بررسی: این پژوهش در چهارچوب آزمایش تک موردی از نوع خط پایه چندگانه پلکانی، طی هشت جلسه، هر جلسه به مدت یک ساعت بر روی سه بیمار و با دوره پیگیری یک ماهه صورت گرفت. جامعه آماری در این پژوهش بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی بودند که از میان آنها سه نفر با تشخیص اختلال شخصیت مرزی و با توجه به داوطلب بودن و با تطبیق با معیارهای پژوهش به صورت نمونهگیری هدفمند و در دسترس انتخاب شده و بر اساس تشخیص روانپزشک و مصاحبه بالینی ساختار یافته وارد پژوهش شدند و به مدت ۸ جلسه رفتاردرمانی دیالکتیکی مبتنی بر تنظیم هیجان و ذهن آگاهی را دریافت کردند. دادهها از طریق مقیاس رفتارهای خودزنی از پرسشنامه ارزیابی شخصیت- مقیاس ویژگیهای مرزی و پرسشنامه رفتارهای پرخطر محمدخانی جمعآوری شد. یافتهها: تحلیل دادهها با استفاده از نمودار و جدول ویژه طرحهای تک آزمودنی، نشان داد که بهدنبال مداخلات ذهنآگاهی و تنظیم هیجان مبتنی بر رفتاردرمانی دیالکتیکی، اندازه اثر برای آزمودنی اول در متغیرهای خودزنی و سوء مصرف مواد به ترتیب: ۴.۵۲۶ و ۳.۷۷۹، برای آزمودنی دوم ۶.۲۵۳ و ۶.۷۷۲ و برای آزمودنی سوم ۳.۶۵۱ و ۶.۱۳۴ است. نتیجهگیری: این روش درمانی تغییرات معنیدار و قابل توجهی به لحاظ آماری در نشانههای خودزنی و سوء مصرف مواد در بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی ایجاد کرده است.
Farzi A, Mahmoud Alilou M, Esmailpour K. The effectiveness of emotional regulation and mindfulness techniques based on dialectical behavior therapy in improving self-harm and Substance abuse in borderline personality disorder. EBNESINA 2024; 26 (3) :22-36 URL: http://ebnesina.ajaums.ac.ir/article-1-1350-fa.html
فرضی آیسان، محمودعلیلو مجید، اسماعیلپور خلیل. اثربخشی تکنیکهای تنظیم هیجانی و ذهن آگاهی مبتنی بر رفتاردرمانی دیالکتیکی در بهبود سوءمصرف مواد و خودزنی در اختلال شخصیت مرزی. ابن سينا. 1403; 26 (3) :22-36