|
اثربخشی روان‌درمانی پویشی فشرده کوتاه مدت (ISTDP) بر تحمل پریشانی و تاب‌آوری بیماران دیابتی نوع 2
|
سیدمحسن حسینی    ، سیدعلی آل‌یاسین* |
| گروه روانشناسی بالینی، واحد آشتیان، دانشگاه آزاد اسلامی، آشتیان، ایران ، ali.aleyasin@iau.ac.ir |
|
|
چکیده: (16 مشاهده) |
زمینه و اهداف: فقدان تحمل پریشانی و تاب‌آوری در بیماران دیابتی نوع ۲ می‌تواند منجر به آسیب‌های جدی به خود و اطرافیان گردد. از این رو هدف مطالعه حاضر بررسی اثربخشی روان‌درمانی پویشی فشرده کوتاه مدت (ISTDP) بر تحمل پریشانی و تاب‌آوری بیماران دیابتی نوع ۲ بود.
روش بررسی: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل بیماران دیابتی نوع ۲ مراکز درمانی و بیمارستان‌های شهر قم در نیمه دوم سال ۱۴۰۳ بود که تعداد۳۰ نفر به روش نمونه‌گیری هدفمند و در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گروه گواه (هر گروه ۱۵ نفر) قرار گرفتند. جلسات درمانی ISTDP به صورت فردی و در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه‌ای برگزار شد. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه تحمل پریشانی (سیمونز و گاهر ۲۰۰۵) و تاب‌آوری (کانر و دیویدسون ۲۰۰۳) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش تحلیل کواریانس استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که ISTDP بر تحمل پریشانی و تاب‌آوری بیماران دیابتی نوع ۲ به صورت معناداری اثربخش بوده است (۰.۰۰۱ >p).
نتیجه‌گیری: ISTDP تغییرات قابل توجه و معناداری در جهت افزایش تحمل پریشانی و تاب‌آوری در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ ایجاد می‌کند. لذا این درمان می‌تواند به‌عنوان یک مداخله مؤثر برای افزایش تحمل پریشانی و ارتقای تاب‌آوری در این بیماران به کار گرفته شود.
|
|
| واژه‌های کلیدی: روان‌درمانی، استرس روانی، سازگاری روانی، تاب‌آوری، دیابت نوع 2 |
|
|
متن کامل [PDF 1508 kb]
(10 دریافت)
|
نوع مطالعه: تحقیقی |
دریافت: 1404/2/22 | ویرایش نهایی: 1404/6/29 | پذیرش: 1404/4/10
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
