مقدمه: هدف مطالعه حاضر بررسی بیشتر و تحت شرایط دو سوکور و کنترل شده‌ی، اثر بخشی آمانتادین در کودکان و نوجوانان با اختلال نقص توجه / اختلال بیش فعالی نسبت به متیل فنیدیت است.
روش بررسی: این مطالعه کارآزمایی بالینی در طی 6 هفته بوده است. چهل نفر (28 پسر و 12 دختر) با اختلال تشخیص داده شده با معیار DSM-IV-TR جمعیت مورد مطالعه‌ی، این تحقیق را تشکیل داده‌اند. تمام افراد مورد مطالعه به طور تصادفی تحت درمان با استفاده از کپسول آمانتادین با دوز 150-100 میلی‌گرم در روز بسته به وزن (100 میلی‌گرم در روز برای< 30 کیلوگرم و 150 میلی‌گرم در روز برای >30 کیلوگرم) و یا متیل فنیدیت با دوز 30-20 میلی‌گرم در روز برای 6 هفته تحت کارآزمایی بالینی قرار گرفتند. ابزار اصلی اندازه‌گیری پیامد، مقیاس اندازه‌گیری اختلال نقص توجه/بیش‌فعالی والد و معلم (ورژن چهارم) بود.
(ADHD-RS-IV).
یافته‌ها: تفاوت معنی‌داری بین دو گروه، در نمرات والدین و معلمین وجود نداشت (1=df و 0/02=F و 0/86=P و 1=df و 0/01=F و 0/89=P). عوارض کاهش اشتها و بی‌قراری در گروه متیل فنیدیت به میزان بیشتری مشاهده شد.
بحث و نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که آمانتادین سبب بهبود قابل توجه علائم اختلال شده و به خوبی تحمل می‌شود و ممکن است در درمان کودکان مبتلا به اختلال مفید باشد. با این وجود، نتایج حاضر نمی‌تواند به عنوان اثبات کننده اثربخشی این دارو تلقی شود.
Kazemi M, Mohammadi M, Akhondzadeh S. Amantadine versus methylphenidate in children and adolescents with attention deficit/hyperactivity disorder: a randomized, double-blind trial. EBNESINA 2011; 14 (3) :10-16 URL: http://ebnesina.ajaums.ac.ir/article-1-23-fa.html
کاظمی محمدرضا، محمدی محمدرضا، آخوندزاده شاهین. مقایسه اثر دارویی آمانتادین و متیل فنیدیت در کودکان و نوجوانان با اختلال نقص توجه/بیش فعالی: یک مطالعه کارآزمایی بالینی دو سو کور . ابن سينا. 1390; 14 (3) :10-16
