شیراز، دانشگاه شیراز، گروه روانشناسی ، Dr.mahdiimani@gmail.com
چکیده: (5257 مشاهده)
مقدمه: رفتارهای خودآسیب‌رسان مثل خودکشی و خودآسیب زنی شیوع قابل ملاحظه‌ای در بین نظامیان دارند. این رفتارها می‌توانند از علل متفاوتی ناشی شوند و هدف مطالعه حاضر نیز بررسی نقش عوامل فردی و شغلی در رفتارهای خودآسیب‌رسان می‌باشد. روش بررسی: 215 نفر از کارکنان یکی از نیروهای نظامی به‌صورت تصادفی انتخاب شده و پس از کسب رضایت، پرسشنامه‌های پژوهش را تکمیل نمودند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه رفتار خودکشی (SBQ-R)، پرسشنامه خودآسیب‌زنی (SHI)، پرسشنامه فرسودگی شغلی ماسلاچ (MBI)، پرسشنامه رضایت شغلی و پرسشنامه استرس شغلی بود. یافته‌ها: یافته‌ها نشان دادند که درآمد، سابقه خدمت، درجه و سن نقش معناداری در رفتارهای خود آسیب رسان دارند، اما وضعیت تأهل تأثیر معناداری در این رفتارها نداشت. همچنین از بین سه متغیر فرسودگی، رضایت و استرس شغلی، دو مؤلفه فرسودگی (خستگی عاطفی و مسخ شخصیت) و استرس شغلی پیش بین معنادار خودکشی بودند، با این حال این متغیرها نقش معناداری در پیش بینی رفتار خودآسیب زنی نداشتند. بحث و نتیجه‌گیری: عوامل فردی و شغلی در گرایش به رفتارهای خودآسیب رسان نقش دارند که این مسئله به دلیل استرس و تنشهای ناشی از محیط نظامی و عدم انطباق با شرایط ایجاد شده باشند.
Imani M, Taghva A, Shiralinia K, Kazemi M. The role of personal and occupational factors on suicide and self-harm behavior of military personnel. EBNESINA 2015; 17 (2) :43-51 URL: http://ebnesina.ajaums.ac.ir/article-1-267-fa.html
ایمانی مهدی، تقوا ارسیا، شیرالی نیا خدیجه، کاظمی محمدرضا. نقش متغیرهای فردی و شغلی در خودکشی و خودآسیب زنی کارکنان نظامی. ابن سينا. 1394; 17 (2) :43-51
