چکیده مقدمه: گرچه استفاده از تورنیکت جهت خونبندی زخم‌ها از دیر باز مطرح بوده ولی به‌کارگیری طولانی مدت آن سبب بروز آسیب‌های جدی ایسکمی-رپرفیوژن خواهد شد. اختلال عملکرد کبد به دنبال آسیب‌های ایسکمی-رپرفیوژن بسیار شایع است. ترامادول دارویی اپیوئیدی است که سبب کاهش واکنش‌های التهابی می‌شود. در این مطالعه اثرات این دارو، بروی کبد به دنبال آسیب‌های ایسکمی-رپرفیوژن عضلات اندام حرکتی خلفی در رت مورد ارزیابی قرار گرفت. روش بررسی: تعداد 30 سر رت نر نژاد ویستار، به 2 گروه 15 تایی تقسیم شدند. شرایط ایسکمی-رپرفیوژن به واسطۀ مسدود کردن سرخرگ رانی به مدت دو ساعت انسداد و 24 ساعت رپرفیوژن ایجاد شد. گروه کنترل دارویی دریافت نکرد، حال آنکه در گروه درمان بلافاصله، پس از شروع رپرفیوژن بافتی داروی ترامادول به مقدار 20 میلی‌گرم به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن به صورت وریدی تزریق شد. یافته‌ها: در گروه کنترل میزان سطح سرمی آنزیم‌های آلانین آمینو ترانسفراز و آسپارتات آمینو ترانسفراز نسبت به گروه درمان افزایش یافته بود و از لحاظ آماری، اختلاف معنی‌داری را نشان می‌داد (05/0>P)، همچنین شدت آسیب سلولی در بافت کبد در گروه کنترل نسبت به گروه درمان بیشتر بود و از لحاظ آماری، این اختلاف معنی‌داری بود (05/0>P). بحث و نتیجه‌گیری: داروی ترامادول اثر محافظتی بر روی کبد در مقابل آسیب‌های ایسکمی-رپرفیوژن دارد که می‌توان از این دارو برای کاهش آثار زیان‌بار ایسکمی-رپرفیوژن متعاقب به‌کارگیری تورنیکت استفاده نمود.