مقدمه: دستاوردهای جدید در طب، مانند پیدایش پادزیست‌ها (آنتی‌بیوتیک‌ها)، کورتیکوتراپی، درمان سرکوب‌کننده ایمنی، کاتترها، وسایل پروستتیک و پیوند عضو از سویی افق‌های جدیدی در تشخیص و درمان برای پزشکان گشوده‌اند و از سوی دیگر به‌علت ایجاد زمینه‌ی مناسب برای عفونت‌های قارچی عمقی آنها را با چالش‌های بالینی جدیدی مواجه ساخته‌اند. در این میان عفونت‌های قارچی عمقی در دستگاه تنفسی شیوع و اهمیت قابل توجهی دارند؛ لذا در این مطالعه به بررسی فراوانی عفونت‌های قارچی عمقی در گروهی از بیماران بستری پرداختیم.
روش بررسی: در یک مطالعه توصیفی که در فاصله بین آذرماه 83 تا شهریورماه 84 به‌مدت 10 ماه در دو بیمارستان امیرالمومنین و چمران انجام گرفت از میان بیماران معرفی شده برای برونکوسکوپی 63 بیمار انتخاب شدند و از آنها بیوپسی و نمونهBAL تهیه گشت. بررسی‌های آزمایشگاهی، شامل مشاهده مستقیم، کشت و بررسی پاتولوژیک نمونه بیوپسی انجام ‌گرفت. به‌علاوه، داده‌های دموگرافیک و بالینی مورد نظر از پرونده بیماران اخذ شد. در نهایت داده‌ها توسط نرم‌افزارSPSS v 13 تجزیه و تحلیل شد.
یافته‌ها: 63 بیمار تحت برونکوسکوپی قرار گرفتند و از آنها نمونه BAL و بیوپسی تهیه شد. 50 نفر این بیماران در بیمارستان چمران و 13 نفر در بیمارستان امیرالمومنین مورد برونکوسکوپی قرار گرفتند. از این تعداد 24 بیمار کشت مثبت (9/42%) و 17 بیمار بیوپسی مثبت (9/26%) داشتند. میانگین سن مبتلایان 47 سال بود. .شایع‌ترین ارگانسیم جدا شده در نمونه کشت گونه کاندیدا 5/45% (11 مورد) و به‌ویژه کاندیدا آلبیکانس 3/33% (8 مورد) بود. در نمونه بیوپسی شایع‌ترین ارگانیسم گونه آسپرژیلوس 41% (7 مورد) و به‌ویژه آسپرژیلوس نیجر17% (3 مورد) بود.
بحث و نتیجه‌گیری: تحلیل وضعیت بالینی بیمار در کنار بررسی‌های آزمایشگاهی در تسریع روند تشخیص و بهبودی وی ضروری به‌نظر می‌رسد. همچنین به‌دلیل وجود عوامل متعدد مؤثر در تشخیص و تعیین وضعیت برخی بیماری‌های قارچی (مثلاً افتراق کولونیزاسیون ساده از تهاجم بافتی) همکاری متخصصان قارچ‌شناسی پزشکی با پزشکانی که مراقبت بالینی بیمار را بر عهده دارند امری لازم است.