مقدمه: با توجه به شیوع ویروس کرونا در بین مردم به ویژه کشورهای آسیبدیده که باعث ایجاد اضطراب شده است؛ هدف پژوهش حاضر مدلیابی علّی اضطراب کرونا در دانشجویان براساس خوشبینی و تابآوری با میانجیگری حمایت اجتماعی ادراکشده بود. روش بررسی: روش پژوهش توصیفی و از نوع معادلات ساختاری بود. جامعهی آماری پژوهش حاضر کلیه دانشجویان دانشگاه محقق اردبیلی که در سال تحصیلی 99-1398 مشغول به تحصیل بودند را تشکیل میداد که 300 نفر به صورت اینترنتی و از طریق شبکههای مجازی در پژوهش شرکت کردند. ابزارهای جمعآوری اطلاعات شامل مقیاس اضطراب بیماری کرونا (علیپور و همکاران، 1398)، پرسشنامه جهتگیری زندگی (شیر و کارور، 1992)، مقیاس تابآوری (کانر و دیویدسون، 2003) و مقیاس چندبعدی حمایت اجتماعی ادراکشده (زیمت و همکاران، 1988) بود. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از مدلیابی معادلات ساختاری و از طریق نرم افزارهای Spss23 و 8.8Lisrel انجام شد. یافتهها براساس نتایج بدست آمده مدل علّی رابطه بین خوشبینی، تابآوری، حمایتاجتماعی ادراکشده و اضطراب کرونا دانشجویان براساس شاخصهای مختلف برازش تأیید شد. خوشبینی، تابآوری و حمایت اجتماعی ادراکشده بر میزان اضطراب کرونا دانشجویان اثر مستقیم دارند؛ همچنین خوشبینی و تابآوری از طریق حمایت اجتماعی ادراکشده بر اضطراب کرونا دانشجویان تأثیر غیرمستقیم دارد (05/0>P). بحث و نتیجهگیری: بنابراین، خوشبینی، تابآوری و حمایت اجتماعی ادراکشده نقش مهمی در میزان اضطراب کرونا دانشجویان ایفا میکنند و هدف قراردادن این سه مؤلفه به وسیله درمانهای روانشناختی، میتواند در کاهش اضطراب کرونا دانشجویان مؤثر باشد.
Eyni S, Ebadi M, Torabi N. Developing a model of corona anxiety in students based on optimism and resilience: the mediating role of the perceived social support. EBNESINA 2020; 22 (1) :17-28 URL: http://ebnesina.ajaums.ac.ir/article-1-868-fa.html
عینی ساناز، عبادی متینه، ترابی نغمه. تدوین مدل اضطراب کرونا در دانشجویان براساس خوشبینی و تابآوری: نقش میانجی حمایتاجتماعی ادراک شده. ابن سينا. 1399; 22 (1) :17-28