، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر، اسلامشهر، ایران ، yaser.kazemzadeh@yahoo.com
چکیده: (2381 مشاهده)
مقدمه: مشاهده شده محتوای PGC-1α در بیماری دیابت نوع 2 کاهش مییابد. به علاوه، هایپوکسی به عنوان یک مداخلهگر درمانی جدید در دیابت نوع 2 معرفی شده است. لذا هدف پژوهش حاضر بررسی اثر 8 هفته هایپوکسی نورموباریک روزانه (60دقیقه) بر محتوای PGC1α عضله نعلی، مقاومت به انسولین و گلوکز ناشتا در رتهای مبتلا به دیابت نوع2 بود.
روش بررسی: 24 سر رت نر ویستار به سه گروه کنترل، دیابتی و هایپوکسی دیابتی تقسیم شدند. در گروههای دیابتی القا دیابت با روش HFD-STZ انجام شد. طرح شامل 8 هفته، 5 جلسه در هفته و 60 دقیقه قرارگیری در هایپوکسی نورموباریک با اکسیژن 4/14% در گروه هایپوکسی دیابتی در هر جلسه بود. پس از اتمام طرح، نمونه بافت و خون جهت آنالیز استخراج شد. آنالیز آماری به وسیله تحلیل واریانس یکراهه انجام شد.
یافتهها: نتایج آنالیز واریانس در هر سه متغیر تفاوت معنیدار را نشان داد (0001/0=p). نتایج آزمون تعقیبی تفاوت معنیداری بین گروههای کنترل و دیابتی (0001/0=p)، کنترل و هایپوکسی دیابتی(0001/0=p) و دیابتی با هایپوکسی دیابتی (009/0=p) در متغیر PGC-1α نشان داد. همچنین آزمون تعقیبی بین هر سه گروه تفاوت معنیدار (0001/0=p) را در متغیرهای گلوکز ناشتا و مقاومت به انسولین نشان داد.
بحث و نتیجهگیری: با توجه به تأثیر هایپوکسی نورموباریک بر افزایش PGC-1α، کاهش گلوکز ناشتا و مقاومت به انسولین، میتوان از هایپوکسی نورموباریک به عنوان استراتژی درمانی جدید در دیابت نوع 2 استفاده کرد.
FallahpourNooshabadi S, Kazemzadeh Y, Gorzi A. The effect of eight weeks of daily normobaric hypoxia (60 minutes) on PGC1α content of soleus muscle, insulin resistance, and fasting glucose in type 2 diabetic rats. EBNESINA 2020; 22 (4) :89-94 URL: http://ebnesina.ajaums.ac.ir/article-1-909-fa.html
فلاح پور نوش آبادی سید علی اکبر، کاظم زاده یاسر، گرزی علی. اثر 8 هفته هایپوکسی نورموباریک روزانه (60دقیقه)
بر محتوای PGC-1α عضله نعلی، مقاومت به انسولین و گلوکز ناشتا
در رتهای مبتلا به دیابت نوع2. ابن سينا. 1399; 22 (4) :89-94