دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات، تهران ، ایران ، fereshtehpsychology@gmail.com
چکیده: (1307 مشاهده)
زمینه و اهداف: روابط زناشویی از مهمترین عناصر تحکیم بنیاد خانواده هستند. تابآوری، سلامت روان و حمایت اجتماعی میتوانند از متغیرهای مهم در پیشگیری از دلزدگی زناشویی باشند. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی تابآوری فردی در رابطه بین سلامت روان و حمایت اجتماعی ادراک شده با دلزدگی زناشویی در زنان نابارور بود.
روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع همبستگی و مدلسازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل زنان نابارور مراجعه کننده به بخش ناباروری یکی از بیمارستانهای شهر تهران درسال 1399-1398 بود. از طریق نمونه گیری در دسترس 361 نفر برای شرکت در مطالعه، انتخاب شدند. پرسشنامه دلزدگی زناشویی، پرسشنامه تابآوری، پرسشنامه حمایت اجتماعی ادراک شده و پرسشنامه سلامت عمومی برای جمعآوری دادهها استفاده شد. در پژوهش حاضر، برای تحلیل دادهها از روشهای ضریب همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری استفاده شد.
یافتهها: طبق نتایج حاصل، بین سلامت عمومی (56/0)، حمایت اجتماعی (55/0) و تابآوری (61/0) با دلزدگی زناشویی رابطه منفی معنادار در سطح 01/0 وجود دارد. همچنین تابآوری در رابطه بین سلامت روان و حمایت اجتماعی ادراک شده با دلزدگی زناشویی در زنان نابارور دارای نقش میانجی بود (05/0>p).
نتیجهگیری: طبق نتایج، متغیر تابآوری فردی در نقش تعدیل کننده بر رابطه بین سلامت روان و دلزدگی زناشویی زنان نابارور اثر مثبت دارد. به عبارت دیگر، سلامت روان در سطوح بالای تابآوری فردی، کاهش دلزدگی زناشویی این افراد را پیشبینی میکند.
Mirzaei F, Delavar A, Ghaemi F, Bagheri F. Structural model of marital boredom based on mental health and perceived social support mediated by personal resilience in infertile women. EBNESINA 2022; 24 (2) :40-49 URL: http://ebnesina.ajaums.ac.ir/article-1-996-fa.html
میرزایی فرشته، دلاور علی، قائمی فاطمه، باقری فریبرز. مدل ساختاری دلزدگی زناشویی مبتنی بر سلامت روان و حمایت اجتماعی ادراک شده با میانجیگری تابآوری فردی در زنان نابارور. ابن سينا. 1401; 24 (2) :40-49