دانشگاه علوم پزشکی آجا، گروه روانشناسی بالینی، تهران، ایران ، arahnedjat@yahoo.com
چکیده: (1189 مشاهده)
زمینه و اهداف: درک نگرشهای کارکنان نظامی نسبت به خودکشی، میتواند نقش مهمی در زمینه انجام پژوهشهای مرتبط با ارزیابی برنامهها و سیاستهای مربوط به اقدامات پیشگیرانه از خودکشی در سطح جامعه نظامی داشته باشد. هدف پژوهش، بررسی ویژگیهای روانسنجی پرسشنامه نظامی نگرش به خودکشی (MSAQ) درکارکنان وظیفه نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران بود. روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع مطالعات توصیفی - همبستگی و اعتباریابی بود. نمونه آماری شامل ۴۲۰ نفر از کارکنان وظیفه یگانهای نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران مستقر در شهر شیراز بودند که به روش نمونهگیری خوشهای انتخاب شدند. برای جمعآوری دادهها از فرم اطلاعات جمعیتشناختی، MSAQ، مقیاس استیگمای خودکشی (SOSS) و مقیاس افکار خودکشی بک (BSSI) استفاده شد. برای بررسی روایی MSAQ از روش کیفی، برای بررسی همسانی درونی (اعتبار) از ضریب آلفای کرونباخ، جهت بررسی روایی همگرا، روایی واگرا و بررسی اعتبار بازآزمایی آن از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. برای تعیین ساختار عاملی آن از روش تحلیل عامل اکتشافی استفاده شد. یافتهها: نتایج تحلیل دادهها نشان داد که MSAQ با SOSS دارای روایی همگرا، و با BSSI دارای روایی واگرا است. همچنین MSAQ از اعتبار همسانی درونی، اعتبار بازآزمایی، روایی همزمان و نقطه برش مناسب برخوردار است. نتیجهگیری: MSAQ از روایی و پایایی مناسبی برای ارزیابی نگرش به خودکشی کارکنان وظیفه برخوردار است و از آن میتوان به عنوان یک ابزار معتبر در پیشبرد برنامههای پیشگیری از خودکشی استفاده نمود.
Ghaedian S, Shahmiri H, Taghva A, Shahed-Hagh Ghadam H, Kashefinejad S, Asadi Z S, et al . Evaluation of the psychometric properties of the Military Suicide Attitude Questionnaire (MSAQ) among conscripts of the Islamic Republic of Iran Army Ground Forces deployed in Shiraz in 2020. EBNESINA 2024; 26 (1) :4-14 URL: http://ebnesina.ajaums.ac.ir/article-1-1171-fa.html
قائدیان سجاد، شاهمیری حسن، تقوا ارسیا، شاهدحققدم هاله، کاشفینژاد شایان، اسدی زهراسادات، و همکاران. و همکاران.. بررسی ویژگیهای روانسنجی پرسشنامه نظامی نگرش به خودکشی (MSAQ) در کارکنان وظیفه نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران مستقر در شهر شیراز سال 1399. ابن سينا. 1403; 26 (1) :4-14