مقدمه: سرخک یک عفونت ویروسی شدید است و انسان تنها میزبان طبیعی این ویروس می‌باشد. این مطالعه به بررسی وجود آنتی‌بادی‌های ناشی از واکسیناسیون سرخک می‌پردازد.
روش بررسی: این یک مطالعه مقطعی است که در شهر تهران انجام گرفته است.
نمونه‌های خونی از 810 دانشجوی افسری 19 ساله گرفته شد و سپس برای بررسی تیترآنتی‌بادی سرخک از روش ELISA استفاده شد. سپس فرم‌هایی حاوی اطلاعات دموگرافیک، سابقه واکسیناسیون، سابقه بیماری و اطلاعات آزمایشگاهی توسط هر شرکت‌کننده تکمیل گردید.
یافته‌ها: در کل 7/64% از 810 فرد مورد مطالعه در خصوص سرخک دارای سرولوژی مثبت بودند.
50% از شرکت‌کنندگان واکسن سرخک تزریق کرده بودند. یک رابطه معنی‌داری میان تیترآنتی‌بادی سرخک و همه متغیرها وجود دارد.
بحث و نتیجه‌گیری: آنتی‌بادی ناشی از واکسیناسیون سرخک در طول زمان کاهش می‌یابد و این مسئله توجه بیشتر در خصوص محافظت در برابر بیماری سرخک در جمعیت واکسینه شده را می‌طلبد.
با توجه به میزان شیوع سرخک و خطر بیوتروریسم برای نیروهای نظامی، مطالعه خاص واکسیناسیون مجدد برای دانشجویان افسری را پیشنهاد می‌کند.
