گروه روانشناسی، واحد بهشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، بهشهر، ایران ، Ma.Pourfaraj@iau.ac.ir
چکیده: (141 مشاهده)
زمینه و اهداف: باتوجه به اینکه بیماران مبتلا به سرطان دردهای شدیدی را در اثر بیماری و نیز درمان تجربه می‌کنند، هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر فاجعه‌سازی درد و اضطراب درد و تاب‌آوری بیماران مبتلا به سرطان بود. روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه کنترل در انتظار درمان بود. جامعه آماری این پژوهش شامل بیماران مبتلا به سرطان خون مراجعه‌کننده به بخش پاتولوژی بیمارستان امام خمینی شهر بهشهر در نیمه دوم سال ۱۴۰۲ بودند، حجم نمونه بر اساس نمونه‌گیری هدفمند به تعداد ۴۰ نفر (۲۰ نفر برای گروه کنترل و ۲۰ نفر برای گروه آزمایش) بر اساس ملاک‌های ورود و خروج پژوهش انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌های مورد نیاز در این تحقیق از پرسشنامه‌های فاجعه‌آمیز کردن درد سالیوان، بیشاپ و پیویک (۱۹۹۵) و پرسشنامه اضطراب درد مک کراکن و دینگرا (۲۰۰۲) و پرسشنامه تاب‌آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده گردید. یافته‌ها: در گروه آزمایش نمرات پس‌آزمون نسبت به پیش‌آزمون کاهش معنی‌دار در فاجعه‌سازی درد (از ۴.۸ ± ۵۲.۶ به ۳.۵ ± ۳۲.۳) و اضطراب درد (از ۴.۲ ± ۳۵.۷ به ۳.۹ ± ۲۱.۰) و افزایش معنی‌دار در تاب‌آوری (از ۱۶.۲ ± ۵۴.۴ به ۱۸.۱ ± ۶۰.۳) داشتند (۰.۰۰۱ >p) اما تفاوت‌ها در گروه کنترل معنادار نبود. اندازه اثر برای فاجعه‌سازی درد ۰.۵۸، برای اضطراب درد ۰.۵۳ و برای تاب‌آوری ۰.۶۴ بود. نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های پژوهش می‌توان نتیجه گرفت درمان پذیرش و تعهد بر فاجعه‌سازی درد، اضطراب درد و تاب‌آوری بیماران مبتلا به سرطان مؤثر است. بنابراین می‌توان این روش درمانی را برای کاهش فاجعه‌سازی درد و اضطراب درد و تاب‌آوری بیماران مبتلا به سرطان توصیه نمود.
Asgharzadeh F, Pourfaraj M. The effectiveness of acceptance and commitment therapy on pain catastrophizing, pain anxiety, and resilience in cancer patients. EBNESINA 2025; 27 (2) :93-102 URL: http://ebnesina.ajaums.ac.ir/article-1-1373-fa.html
اصغرزاده فاطمه، پورفرج مجید. اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر فاجعه‌سازی درد، اضطراب درد و تاب‌آوری بیماران مبتلا به سرطان. ابن سينا. 1404; 27 (2) :93-102
