بیوفیلم دندانی اکوسیستم پیچیده ای از گونه های باکتریایی بوده که بعد از رشد و تکامل و بلوغ نهایی منجر به بروز عفونت های ادنتوژنیک می شود. این عفونت ها اغلب سیر مزمنی را طی می کنند. با این حال، در صورتی که ویرولانس باکتری های پاتوژن در داخل بیوفیلم دستخوش تغییر شود و این افزایش ویرولانس با تغییراتی در سیستم ایمنی بدن میزبان همراه شود می تواند منجر به وخامت عفونت و انتشار آن به دیگر نقاط بدن شو د . نکته ای که در درمان عفونت های ادنتوژنیک حائز اهمیت می باشد این است که ابتدا عامل اتیولوژیک عفونت مورد بررسی قرار گیرد تا با انجام دبریدمان مکانیکال با دخالت جراحی و یا درمان آنتی میکروبیال هدف محدودسازی عفونت محقق گردد . روش های جراحی اساساً تأثیر کمی داشته (با کاهش تعداد باکتری ها و اندازه ی ضایعه ) و چنانچه به تنهایی به خدمت گرفته شوند، به طور اولیه منجر به بهبود علائم کلینیکی شده که در اغلب موارد اشتباهاً موفقیت درمانی قلمداد می شود، اما در نهایت ادنتوپاتوژن ممکن است باقی مانده و موجب مزمن شدن یا عود عفونت گردند . در این راستا معاینات میکروبیولوژیک می توانند جهت ارائه راه درمانی مطمئن تر با پیش آگهی دقیق تر عود عفونت و همچنین انتخاب مؤثرترین داروی آنتی بیوتیک کمک کننده باشند . داروهای آنتی باکتریال قادرند ترکیب باکتریال بیو فیلم را به طور کمی و کیفی تغییر دهند و همچنین به نواحی ای که در طول دبریدمان مکانیکال دور از دسترس ماند هاند نفوذ کرده و مؤثر واقع شوند. با این حال انتخاب نادرست داروهای آنتی باکتریال می تواند سبب شکل گیری گونه های مقاوم باکتریال در بیوفیلم و ایجاد عوارض جانبی شود. جهت کاهش احتمال این عارضه و حصول حداکثر تأثیر این داروهای درمانی نیاز هست که موارد کاربرد هر یک از داروهای آنتی باکتریال را در شرایط کلینیکی دانسته و از تأثیر آنتی بیوتیک های مختلف بر باکتر ی های مولد عفونت های ادنتوژنیک مطلع باشیم.