زمینه: انفارکتوس میوکارد یکی از مهمترین بیماری‌هاست که باعث به‌وجودآمدن عوارضی در ساختمان قلب می‌شود بنابراین اکوکاردیوگرافی به عنوان یک روش غیرتهاجمی و مفید در تشخیص این عوارض و تعیین پیش‌آگهی افراد مبتلا به انفارکتوس میوکارد نقش مهمی برعهده دارد. هدف این مطالعه تعیین فراوانی تغییرات اکوکاردیوگرافی در بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد بستری در بخش قلب بیمارستان بعثت نهاجا در طی شش ماه از سال 1382 (از مردادماه تا دی‌ماه) بود.
روش بررسی: مطالعه از نوع توصیفی – مشاهده‌ای نمونه‌گیری به صورت متوالی بود. بدین وسیله اطلاعات کلیه بیمارانی که با تشخیص انفارکتوس میوکارد طی شش ماه در بیمارستان بعثت بستری شدند از طریق پرسشنامه جمع‌آوری شد. اطلاعات حاصل پس از ورود به نرم‌افزار SPSS با آزمون‌های آماری مناسب مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: در این مطالعه 138 بیمار که مبتلا به انفارکتوس میوکارد بودند تحت اکوکاردیوگرافی قرار گرفتند. بیشترین فراوانی اختلال دریچه‌ای( MR (33% و 35% TRدر سنین بالای 70 سال بود. اختلالات دریچه‌ای در جنس مردها (69%) و در انفارکتوس‌های انتروسپتال (28%) شایع‌تر بود. بیشترین موارد کاهش EF در سنین بالای 70 سال (35%) و در انفارکتوس‌های تحتانی (28%) و در جنس مردها (76%) وجود داشت. تغییرات حرکتی دیواره قلب (آکنیزی و هیپوکنیزی) بیشتر در سنین بالای 70 سال (27%) و در جنس مردها (75%) و در انفارکتوس‌های تحتانی (30%) وجود داشت. آنوریسم‌ بطنی بیشتر در سنین کمتر از 39 سال (50%) و بین 69-60 سال (50%) و در جنس مردها (100%) و در انفارکتوس‌های انتروسپتال (50%) و قدامی وسیع (50%) وجود داشت.
بحث و نتیجه‌گیری: عوارض مکانیکال قابل تشخیص در اکوکاردیوگرافی به دنبال انفارکتوس میوکارد شایع بوده است که میزان آن در مردها در سنین بالای 70 سال و در انفارکتوس‌های تحتانی و انتروسپتال نیز شایع‌تر است. در صورتی‌که آنوریسم بطنی در سنین کمتر از 39 سال و بین 69-60 سال و در انفارکتوس‌های انتروسپتال و قدامی وسیع بیشتر می‌باشد.