|
اثر بخشی رفتار درمانی دیالکتیکی بر کاهش رفتارهای خودآسیب‌رسان سربازان دارای سابقه خودزنی
|
احد محمدی   ، پرویز دباغی ، محسن احمدی طهور سلطانی |
| دانشگاه علوم پزشکی آجا، دانشکده پزشکی، گروه روانشناسی بالینی، تهران، ایران ، dabaghi-44@yahoo.con |
|
|
چکیده: (2261 مشاهده) |
مقدمه: در جوانان و نوجوانان رفتارهای خودآسیب‌رسان دیده می‌شود. هدف از انجام این پژوهش، تعیین میزان اثر بخشی رفتار درمانی دیالکتیکی بر کاهش رفتارهای خودآسیب‌رسان سربازان دارای سابقه خودزنی در یک واحد نظامی بود.
روش بررسی: این مطالعه نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه همراه با مرحله پیگیری بود. جهت نمونه‌گیری، از بین سربازان دارای سابقه خودآسیبی، تعداد 20 نفر به‌عنوان نمونه آماری به روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب شدند و پس از انجام بررسی‌های اولیه توسط پژوهشگر در خصوص دارا بودن معیارهای ورود به پژوهش، جهت شرکت در تحقیق انتخاب گردیدند. از پرسشنامه رفتارهای خودآسیبی گراتز جهت جمع‌آوری اطلاعات در پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. بعد از اجرای پیش آزمون، گروه آزمایش تحت درمان برنامه رفتار درمانی دیالکتیکی به‌صورت گروهی قرار گرفت. این برنامه در 12 جلسه 90 دقیقه‌ای و هفته‌ای 2 جلسه اجرا شد.
یافته‌ها : نتایج نشان داد که برنامه رفتار درمانی دیالکتیکی به روش گروهی بر کاهش رفتارهای خودآسیب‌رسان سربازان دارای سابقه خودزنی در یک واحد نظامی با سطح معنی‌داری 04/0p= مؤثر بود. همچنین رفتار درمانی دیالکتیک بر کاهش کارکردهای درون فردی و بین فردی رفتارهای خودآسیب رسان سربازان دارای سابقه خودزنی مؤثر بود.
بحث و نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که برنامه رفتار درمانی دیالکتیک به روش گروهی بر کاهش رفتارهای خودآسیب رسان در سربازان دارای سابقه خودزنی مؤثر است. |
|
| واژه‌های کلیدی: رفتار درمانی دیالکتیک، رفتارهای خودآسیب رسان، سربازان، نظامیان |
|
|
متن کامل [PDF 678 kb]
(772 دریافت)
|
نوع مطالعه: گزارش کوتاه |
دریافت: 1397/8/1 | پذیرش: 1399/6/26 | انتشار: 1398/10/10
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
