|
مقایسه اثربخشی درمان شناختی-رفتاری و نظمجویی فرآیندی هیجان بر خودکارآمدی بیماران مبتلا به بیماری ام‌اس
|
نفیسه محمد    ، محمد حاتمی ، مژگان نیکنام |
| گروه روانشناسی سلامت، واحد بین المللی کیش، دانشگاه آزاد اسلامی، جزیره کیش، ایران ، Hatami513@gmail.com |
|
|
چکیده: (783 مشاهده) |
زمینه و اهداف: بیماری ام‌اس یکی از اختلالات مزمن و ناتوان کننده عصبی‌‌شناختی است که بیماران مبتلا به آن به دلیل نقص بدنی از احساس امنیت و احساس خودکارآمدی پایینی برخوردارند. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری و نظمجویی فرآیندی هیجان بر خودکارآمدی بیماران مبتلا به ام‌اس انجام شد.
روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش‌‌آزمون- پس‌آزمون و پیگیری بود. 20 نفر از بیماران مبتلا به ام‌اس (دارای پرونده پزشکی در انجمن ام‌اس تهران در سال 1399) بهصورت در دسترس انتخاب و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه‌‌های آموزش به مدت سه ماه تحت درمان شناختی‌‌رفتاری و تنظیم هیجان قرار گرفتند اما گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. میزان خودکارآمدی به‌‌وسیله پرسشنامه خودکارآمدی شرر قبل، بعد از مداخله و سه ماه بعد از مداخله اندازه‌‌گیری شد. در انتها داده‌‌ها با روش تحلیل واریانس با اندازه‌‌گیری مکرر تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد دو روش درمان شناختی-رفتاری و نظمجویی فرآیندی هیجان موجب افزایش خودکارآمدی بیماران گردید (01/0>p). آزمون تعقیبی توکی نشان داد که مداخله هیجان‌مدار در مقایسه با مداخله شناختی رفتاری در هر دو مرحله پس آزمون و پیگیری میانگین بالاتری دارد که در سطح اطمینان 95 درصد معنی‌‌دار نبود.
نتیجه‌گیری: می‌‌توان نتیجه گرفت هر دو درمان شناختی-رفتاری و نظمجویی فرآیندی هیجان در بهبود خودکارآمدی بیماران مبتلا به ام‌اس مؤثر بود و می‌‌توان از هر دو رویکرد در جهت کاهش مشکلات روان‌‌شناختی در این بیماران استفاده کرد.
|
|
| واژه‌های کلیدی: تنظیم هیجانی، ام‌اس، خودکارآمدی، درمان شناختی-رفتاری |
|
|
متن کامل [PDF 1150 kb]
(460 دریافت)
|
نوع مطالعه: تحقیقی |
موضوع مقاله:
روانپزشکی نظامی
دریافت: 1400/7/7 | پذیرش: 1400/12/9 | انتشار: 1401/10/10
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
