رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد رودهن، گروه روان شناسی عمومی
چکیده: (7278 مشاهده)
مقدمه: رسیدن به عملکرد بهینه به همراه بهبود زمان واکنش از مهمترین اهداف هنرمندان، ورزشکاران، نظامیان و سایر مشاغلی است که نیاز به اجرای دقیق و بدون اشتباه دارند و بیش از هر چیزی آنها را به تلاش و تمرین وا میدارد. یکی از روشهای مورد استفاده روانشناسان برای رسیدن به عملکرد بهینه و اوج اجرا، آموزش نوروفیدبک است. این پژوهش با هدف مطالعهی تأثیر آموزش افزایش موج SMR (sensori motor rhythm: 12-15 Hz) بر عملکرد اجرایی و زمان واکنش افراد با مشاغل حساس انجام شد. روش بررسی: در این طرح نیمه آزمایشی پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل، 36 داوطلب شرکت کننده بهصورت تصادفی در سه گروه آزمایشی (نوروفیدبک واقعی)، پلاسبو (نوروفیدبک ساختگی) و کنترل قرارگرفتند. از آنجا که داوطلبان شرکت کننده از گروههای مختلف بودند، برای هماهنگ شدن گروهها از آموزش تنیس روی میز جهت ارزیابی عملکرد اجرا استفاده گردید. ابتدا هر سه گروه از نظر عملکرد اجرای تنیس روی میز و زمان واکنش ارزیابی شدند، سپس دو گروه آزمایشی و پلاسبو بهمدت 20 جلسه تحت آموزش نوروفیدبک (واقعی و ساختگی) قرار گرفتند و نیز به هر سه گروه هم زمان آموزش تنیس روی میز توسط مربیان حرفهای در 20 جلسه داده شد. شرکت کنندگان دو مرتبه در نیمه و پایان دوره، مورد ارزیابی عملکرد اجرا و دو مرتبه در ابتدا و انتهای دوره مورد ارزیابی زمان واکنش قرار گرفتند. یافتهها: نتایج حاصل از تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر و تفاضل پیش آزمون-پس آزمون نشان داد آموزش نورفیدبک با افزایش SMRبر عملکرد اجرایی و زمان واکنش آزمودنیها تأثیر دارد. بحث و نتیجهگیری: با توجه به تأثیر مثبت این روش بر عملکرد و زمان واکنش افراد، این مطالعه نشان داد که نوروفیدبک میتواند بهعنوان یک روش مؤثر برای دستیابی به عملکرد بهینه مورد استفاده قرار گیرد.
Nabavi Aleagha F, Naderi F, Heidarei A, Nazari M, Nicksirat A, Avakh F. The effect of neurofeedback (SMR training) on performance and reaction time of individuals who undertake difficult tasks. EBNESINA 2013; 15 (4) :36-41 URL: http://ebnesina.ajaums.ac.ir/article-1-219-fa.html
نبوی آل آقا فریبا، نادری فرح، حیدرئی علیرضا، نظری محمد علی، نیک سیرت علی، آوخ کیسمی فرهاد. تأثیر تمرینهای نوروفیدبک بر عملکرد و زمان واکنش افراد با مشاغل حساس. ابن سينا. 1392; 15 (4) :36-41