مقدمه‌: تأثیر فعالیت بدنی بر عوامل خونی و دستگاه هماتولوژیک به خوبی ثابت شده است. هدف این مطالعه، بررسی اثر مصرف گلوکز بر سطوح چربی، انسولین، فیبرینوژن خون و ویسکوزیته پلاسما به دنبال یک جلسه فعالیت هوازی در مردان جوان دانشگاهی بود.

روش ‌بررسی: 16 مرد جوان دانشگاهی با میانگین سنی 3/2±8/21 سال انتخاب و به‌طور تصادفی به دو گروه گلوکز و دارونما تقسیم شدند. آزمودنی‌ها فعالیت دویدن یک مایل با شدت 75% حداکثر ضربان قلب را در سه نوبت متوالی با وهله‌های استراحت سه دقیقه‌ای بین هر وهله انجام دادند. آزمودنی‌های گروه گلوکز، مقدار 5/1 گرم گلوکز و آزمودنی‌های گروه آب نیز حجم برابری از محلول (مقدار 5/3 میلی‌لیتر آب به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) دریافت کردند. نمونه خون برای اندازه‌گیری شاخص‌های هماتولوژیک، مقاومت به انسولین و نیمرخ لیپیدی در زمان‌های قبل از فعالیت، 30، 60 و90 دقیقه بعد از فعالیت از آزمودنی‌ها جمع‌آوری شد.

یافته‌ها: نتایج نشان داد مقادیر گلوکز پلاسما بعد از فعالیت در دو گروه نسبت به سطح پایه تغییر معنی‌داری نداشت (671/0=p). همچنین تفاوتی بین دو گروه در سطح گلوکز مشاهده نشد (05/0p≤). مقادیر انسولین و مقاومت به انسولین در گروه گلوکز بعد از فعالیت نسبت به سطح پایه و همچنین نسبت به گروه دارونما افزایش معناداری داشت (001/0=p). همچنین مقادیر فیبرینوژن و ویسکوزیته پلاسما بعد از فعالیت در هر دو گروه کاهش یافت (001/0>p). نیمرخ لیپیدی بعد از فعالیت و مصرف گلوکز نسبت به سطح پایه تغییر نکرد همچنین تفاوتی بین دو گروه در نیمرخ لیپیدی مشاهده نشد (05/0p≤).

بحث‌ و نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد انجام فعالیت ورزشی با مداخله مصرف گلوکز سبب تغییرات مطلوبی در برخی عوامل رئولوژیک می‌شود. این تغییرات مطلوب می‌تواند در پیشگیری از عوامل خطرزای قلبی عروقی مفید واقع شود.