مقدمه: خطر مرگ و میر ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی در زنان دارای سرطان پستان بیشتر است. تمرینات ورزشی هوازی در پیشگیری و مرگ ناشی از این بیماری‌ها و همچنین پیشگیری و درمان سرطان پستان مؤثر است. این مطالعه با هدف بررسی اثرات پیش آماده‌سازی ورزشی بر میزان اینترلوکین 6 (IL-6) و 10(IL-10) بافت قلبی در موش‌های مبتلا به سرطان پستان انجام گرفت.

روش بررسی: مطالعه حاضر بر روی 56 سر موش ماده نژاد بالب سی (5-4 هفته‌ای) با میانگین وزنی 20-15 گرم انجام شد که به صورت تصادفی به دو گروه فعال و غیر فعال تقسیم شدند. گروه فعال به مدت 4 هفته، هفته‌ای 3 روز و روزانه 30 دقیقه در مخزن آب شنا کردند. پس از 4 هفته، یک میلیون سلول توموری به آنها تزریق گردید. هر دو گروه به طور جداگانه به چهار زیرگروه الف) ادامه تمرین، ب) قطع تمرین، ج) شیمی درمانی با دوکسوروبیسین و د) تمرین - دوکسوروبیسین تقسیم شدند. در نهایت میزان IL-6 و IL-10 بافت قلب، به عنوان شاخص‌های التهابی و ضدالتهابی تعیین شدند.

یافته‌ها: در زیر گروه‌های الف و ب (بدون شیمی درمانی) میزان IL-10 در گروه فعال نسبت به گروه غیر فعال افزایش معناداری داشت، در حالی که این تفاوت بین دو گروه در زیرگروه‌های ج و د (شیمی درمانی) وجود نداشت. در عین حال در گروه تمرین و شیمی درمانی، علیرغم معنادار نشدن، افزایش بیشتری نسبت به گروه شیمی درمانی تنها، مشاهده شد. کاهش معنادار میزان
 IL-6 در گروه فعال نسبت به گروه غیر فعال (در هر چهار گروه) مشاهده شد.

بحث و نتیجه‌گیری: 8 هفته تمرین شنای استقامتی قبل از ابتلاء به سرطان پستان با افزایش میزان IL-10 و کاهش میزان IL-6 در بافت قلب، موجب کاهش عوارض التهابی مؤثر بر سرطان در موش‌های مبتلا به سرطان پستان خواهد شد.