امروزه تخلیه هوایی مجروحین و مصدومین در زمان بحران‌ها نظیر جنگ‌ها و حوادث غیرمترقبه طبیعی به طور گسترده‌ای توسط ارتش‌ها و سازمان‌های امداد و نجات بکار گرفته می‌شود. در این میان تریاژ صحیح بیماران مهمترین نقش را در کاهش میزان مرگ و میر و عوارض به جای مانده از جراحات ایفا می‌کند. تاریخچه تخلیه هوایی مصدومین به پیش از جنگ جهانی دوم باز می‌گردد. در تریاژ، مصدومین به سه رده اورژانسی، فوری، عادی تقسیم‌بندی می‌شوند. تشخیص و پیش آگهی مجروح، امکانات درمانی، روش‌های تخلیه، وسایل پرنده موجود، مسائل قانونی و دیپلماتیک و امنیت مجروحین و خدمه پروازی حین تخلیه هوایی ملاحظات کلی در تصمیم‌گیری برای تخلیه هوایی را تشکیل می‌دهد. در حال حاضر برای تخلیه مجروحین از سه نوع برانکارد سخت (Stokes)، نیمه سخت( Neil-Robertson) و برانکارد صحرایی (Pole Litter) استفاده می‌شود. آماده‌سازی مجروح پیش از تخلیه هوایی از اهمیت بسیاری برخوردار بوده و میزان مرگ و میر و عوارض بعد از جراحت را به میزان قابل ملاحظه‌ای کاهش می‌دهد.